Odruch Moro to seria złożonych ruchów, które pojawiają się w odpowiedzi na nagły bodziec.U niemowlęcia przejawia się symetrycznym ruchem rąk w bok z otwarciem dłoni, zastygnięciem na chwilę i stopniowym powrotem rąk do pozycji zamkniętej.
Odwiedzeniu rąk towarzyszy nagły wdech. Przywiedzenie rąk ułatwia wydech. W 1918 roku Moro stwierdził, że odruch ten przypomina odruch „ chwytny”, który można zaobserwować u młodych małp, które chcą instynktownie przytrzymać się matki.
Powinien być obecny u zdrowego noworodka. Osłabienie lub brak tego odruchu obserwuje się w przypadkach uszkodzenia neuronów ruchowych wyższego rzędu . Asymetria odruchu Moro stwierdzona bezpośrednio po urodzeniu może wskazywać na złamanie obojczyka lub na porażenia splotu barkowego Erba.
Odruch ten jest mimowolną reakcją na zagrożenie. Dziecko nie jest w stanie przeanalizować pojawiającego się wrażenia, by ocenić czy jest ono zagrożeniem czy nie. Pień mózgu , w odpowiedzi na nagły bodziec, uruchamia natychmiast odruch Moro- działa jak najwcześniejsza postać reakcji walki i ucieczki. U niemowlęcia odruch Moro wywoływany jest przez :
– nagły niespodziewany bodziec tj. :
– stymulacja błędnika poprzez zmianę pozycji głowy (bodziec przedsionkowy)
– nagły hałas
– nagły ruch lub zmiana światła w polu widzenia (bodziec wzrokowy)
– ból, zmianę temperatury
– gwałtowne ruchy drugiej osoby (bodziec dotykowy)
– nadmierny nacisk – bodziec dotykowy, proprioceptywny
Odruch ten powinien zostać zastąpiony przez odruch wzdrygnięcia ( Straussa).
