Stopy dziecka różnią się od stopy dorosłego człowieka. Stopy malucha wydają się płaskie, są krótsze, szersze i zwężają się ku pięcie, poduszeczka tłuszczowa na podeszwie maskuje wysklepienie. Łukowate wygięcie stopy zarysowuje się w 4-5 roku życia. Stopy dziecka pozbawione są takich zmian jak: modzele, odciski czy nagniotki, które są typowe dla stopy dorosłej. Skóra stóp dziecka nie wymaga więc stosowania specjalnych preparatów do ich pielęgnacji. Można zastosować ten sam kosmetyk, który używany jest do całego ciała malucha.
Paznokcie obcinamy równolegle do łożyska paznokcia. Nie należy obcinać paznokci zbyt krótko i nadmiernie wycinać w kątach, ponieważ może to prowadzić do wrastania płytki paznokciowej i rozwoju zakażeń. Stopy dziecka należy dokładnie obserwować od pierwszych dni pojawienia się malucha na świecie. W życiu płodowym lekarz prowadzący zwraca uwagę na rozwój stóp, aby wcześnie wychwycić ewentualne wady. Ważna jest ciągła obserwacja naszego dziecka, ponieważ nieprawidłowości mogą pojawiać się w okresie płodowym, jak i w okresie dzieciństwa i dorastania. Przykłady wad wrodzonych to: stopa końsko-szpotawa, przywiedzione przodostopie, stopa wydrążona, stopa piętowa, stopa płaska. Do wad nabytych zaliczamy: paluch koślawy, palce młoteczkowate, palce szponiaste, płaskostopie (podłużne, poprzeczne).
Należy pamiętać, że bardzo ważne jest aby leczenie rozpocząć jak najwcześniej, zaraz po urodzeniu. Zmiany nie leczone mogą się utrwalić i trudno je będzie zniwelować. W leczeniu deformacji stóp dziecka stosuje się: ortopedyczne obuwie i wkładki, ćwiczenia korekcyjne, gipsowanie kończyn, zabiegi chirurgiczne. W celu ustalenia czy dziecku potrzebne jest leczenie najlepiej udać się do lekarza specjalisty. Nie starajmy się korygować na własną rękę stóp naszego dziecka.
