Zgodnie z obowiązującym w Polsce Programem Szczepień Ochronnych pierwsze szczepienia u dziecka, u którego nie stwierdzono przeciwwskazań do ich wykonania, przeprowadza się w 1. dobie życia. Kolejne szczepienia realizowane są w 2. miesiącu życia dziecka. Zalecanym do tego wiekiem jest 7.-8. tydzień życia dziecka, a więc po ukończeniu przez nie 6. tygodnia życia.
Decydując się na realizację szczepień obowiązkowych (czyli refundowanych, bezpłatnych), podaje się wówczas drugą dawkę szczepionki przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B, pierwsze dawki szczepionek przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi oraz przeciwko zakażeniom wywoływanym przez Haemophilus influenzae typu b, a więc trzy iniekcje.
Po 6-8 tygodniach (w 3.-4. mies. życia) kontynuuje się schemat szczepień przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi oraz przeciwko zakażeniom wywoływanym przez Haemophilus influenzae typu b, jednocześnie podając pierwszą dawkę szczepionki przeciwko Poliomyelitis (chorobie Heinego i Medina).
Taki sam zestaw szczepionek podawany jest podczas kolejnej wizyty, zwykle w wieku 5-6 miesięcy. Po ukończeniu przez dziecko 6. miesiąca wykonywana jest trzecia (ostatnia) dawka szczepienia przeciwko WZW typu B.
Stosowanie tzw. szczepionek skojarzonych (5- lub 6-składnikowych) chroni dziecko przeciwko wymienionym chorobom, jest bezpieczne, a jednocześnie redukuje liczbę zastrzyków.
Oprócz szczepień obowiązkowych zaleca się u niemowlęcia poszerzenie profilaktyki przeciwko biegunce rotawirusowej oraz zakażeniom wywoływanym przez pneumokoki oraz meningokoki typu C. W okresie zwiększonej zachorowalności na grypę rekomenduje się szczepienie przeciwko grypie każdemu niemowlęciu, które ukończyło 6. miesiąc życia.
Wybór wariantu szczepień, a więc rodzaj szczepionek używanych do realizacji obowiązkowego Programu Szczepień Ochronnych, jak również stopień poszerzenia ochrony dziecka przed chorobami zakaźnymi, jest indywidualnym wyborem rodziców. Wybór wynika nie tylko z kwestii finansowych, ale również z wiedzy na temat szczepień i przekonania o słuszności ich wykonywania.
Niewątpliwie pomocna w podjęciu decyzji jest rozmowa z pediatrą, podczas której bezpośrednio można wyjaśnić wszelkie wątpliwości na ten temat.
