Przepuklina pępkowa to przemieszczenie się pod skórę zawartości jamy brzusznej (głównie otrzewnej i pętli jelit).
Przepuklina pępkowa ma najczęściej charakter wrodzony i jest spowodowana niezarośnięciem po urodzeniu pierścienia pępkowego – otworu przez który w życiu płodowym do ciała dziecka wchodziły naczynia pępowinowe. Ma postać miękkiego guza w okolicy pępka, który uwypukla się przy płaczu dziecka.
Przepukliny pępkowe zwykle nie ulegają uwięźnięciu – w każdej chwili możliwe jest ich odprowadzenie palcem do jamy brzusznej. U większości dzieci wycofują się w ciągu pierwszego roku życia. Sprzyja temu wzmacnianie mięśni tłoczni brzusznej poprzez częste układanie dziecka na brzuchu. Niektórzy pediatrzy zalecają również stosowanie specjalnych plastrów przepuklinowych.
Czasem zdarza się jednak, że przepuklina uwięźnie i nie można jej odprowadzić do jamy brzusznej. Stan taki manifestuje się płaczem dziecka, wymiotami i zatrzymaniem stolca. Konieczna jest wówczas pilna interwencja chirurgiczna, gdyż uwięźnięta przepuklina grozi niedrożnością przewodu pokarmowego oraz niedokrwieniem i martwicą jelit. Leczenia chirurgicznego wymagają również wciąż powiększające się przepukliny pępkowe u dzieci w wieku powyżej 1. roku oraz przepukliny, które nie wycofały się samoistnie pomimo ukończenia przez dziecko 3 lat.
