Drzazgi dość często wbijają się w skórę. Szczególnie narażone są na nie dłonie, stopy i kolana. Najwięcej drzazg wbija się wiosną i latem, zwłaszcza dzieciom, które chętnie biegają na boso, wspinają się po drzewach, czy bawią na drewnianych placach z odsłoniętymi kolanami. I choć taka mała drzazga bywa czasem niezauważona, potrafi przysporzyć wiele kłopotów. Jest bowiem ciałem obcym, które w porę nie wyjęte może prowadzić do bólu, dyskomfortu, zaczerwienienia, a nawet stanów zapalnych czy zakażenia. Dlatego, gdy wybije się drzazga nie warto jej bagatelizować i trzeba ją jak najszybciej usunąć.
Usuwanie drzazgi- Oczyść skórę wokół drzazgi wodą z mydłem.
Jeśli drzazga wystaje ponad skórę, chwyć ją pęsetą jak najbliżej skóry i pociągnij.
Jeśli drzazga tkwi głębiej, spróbuj usunąć ją wysterylizowaną igłą.
Po wyciągnięciu drzazgi, uciśnij ranę, by wypłynęło z niej trochę krwi, a następnie ją odkaź.
Przed i po wyciągnięciu drzazgi możesz posmarować miejsce wokół niej olejkiem lawendowym lub z drzewa herbacianego, ponieważ mają one właściwości odkażające i przeciwbakteryjne, sprzyjają także szybszemu gojeniu się ran.
Domowe sposoby, gdy drzazga utkwi zbyt głęboko. Okład z ciepłej papki z chleba lub otrębów. Zalej otręby lub chleb wodą i podgrzewaj do wrzenia. Papkę umieść pomiędzy warstwami gazy i przyłóż do zranionego miejsca, zanim wystygnie. Powtarzaj takie okłady kilka razy w ciągu dnia, ponieważ pomagają na wydostanie się drzazgi na zewnątrz. Okład z miodu lub glinki kosmetycznej - ranę z drzazgą zalep plastrem posmarowanym miodem lub glinką. Taki okład wyciągnie drzazgę na powierzchnie skóry.
Trzeba wybrać się do lekarza w przypadku:
-Jeśli drzazga jest duża lub nie możesz jej usunąć.
-Gdy drzazga wbije się nad stawem.
-Gdy okolice rany są zaczerwienione, podpuchnięte, bolesne, gorące.
-Gdy sączy się ropa.
-Jeśli nie szczepiłaś się przeciw tężcowi przez dłużej niż 5 lat.
