Odrobaczanie - naturalne metody odrobaczania:
Najpopularniejszą metodą jest odrobaczanie ziołami. Jednak tego typu preparaty nie są do końca skuteczne, gdyż jedynie zapobiegają dalszemu rozmnażaniu się pasożytów, ale nie usuwają ich z organizmu. W związku z tym zioła na odrobaczanie (np. bylica piołun) dają poprawę tylko na czas ich stosowania. Po jakimś czasie od ich odstawienia (zwykle po tygodniu, dwóch) objawy powracają.
Poza tym w przypadku pasożytów, które mają zdolność przemieszczania się po organizmie, stosowanie ziół może mieć niebezpieczne konsekwencje. Dotyczy to m.in. larw tasiemca. Jeśli zioła na odrobaczanie sprawią, że miejsce, w którym żyją larwy (układ pokarmowy) okaże się nieprzyjazne, mogą one przemieścić się do innej części organizmu, np. płuc czy wątroby, a nawet mózgu, co może doprowadzić do znacznie poważniejszych problemów zdrowotnych. W związku z tym odrobaczanie ziołami nie jest zalecaną metodą.
Inne naturalne metody na odrobaczanie to balsam kapucyński, wyciąg z czarnego orzecha, pestki dyni i kuracja koniakiem (koniak miesza się w odpowiednich proporcjach z olejem rycynowym).
Odrobaczanie - leki przeciw robacze:
Wyróżnia się dwie grupy leków przeciw robaczych. Mechanizm działania pierwszej polega na porażeniu układu mięśniowo-nerwowego pasożytów, czego konsekwencją jest ich unieruchomienie. Następnie pasożyty są usuwane z jelita. Tego typu leki są aktywne wobec form dojrzałych i we wczesnym stadium rozwoju, natomiast nie działają na larwy migrujące do tkanek.
Przykładami tego typu leków są:
pyrantel - stosuje się w leczeniu owsicy, glisty ludzkiej wywołanej przez Enterobius vermicularis i Ascaris lumbricoides i tęgoryjca dwunastniczego Ancylostoma duodenale i tęgoryjca amerykańskiego - Necator americanus;
prazykwantel - stosuje się w leczeniu m.in. tasiemczycy spowodowanej przez Taenia solium i Taenia saginata;
Druga grupa leków przeciwrobaczych zakłóca przemianę materii pasożyta - uniemożliwia mu wchłanianie glukozy i prowadzi do jego śmierci. Leki działają na jaja, larwy i postacie dorosłe pasożytów jelitowych.
Przykładami tego typu leków są:
niklozamid - stosuje się w leczeniu zakażenia tasiemcem – tasiemcem nieuzbrojonym, tasiemcem uzbrojonym, brudzogłowcem szerokim oraz tasiemcem karłowatym;
albendazol - usuwa nicienie (glista ludzka, włosogłówka ludzka, owsiki, tęgoryjec dwunastniczy, tęgoryjec amerykański, węgorek jelitowy) oraz na tasiemce Taenia spp..
mebendazol - w zakażeniu owsikiem, włosogłówką, glistą ludzką, tęgoryjcami. Niestety, leki te mogą powodować skutki uboczne, takie jak bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka, ból i zawroty głowy. Wyjątkowo rzadko występują reakcje nadwrażliwości (wysypka skórna, świąd). Ponadto wiele leków przeciw pasożytniczych ma ograniczoną skuteczność lub nie można ich stosować u kobiet ciężarnych (gdyż mogą doprowadzić do powstania ciężkich uszkodzeń lub obumarcia płodu), karmiących i małych dzieci (zwykle do 2. roku życia). Przeciwwskazaniem może być także niewydolność wątroby (leki przeciw pasożytnicze bardzo obciążają ten narząd).
Jeśli w trakcie terapii do organizmu zostanie uwolniona duża ilość alergenów larw, które powodują pojawienie się silnych reakcji zapalno -alergicznych, konieczne może okazać się stosowanie leków sterydowych.
