PROPOZYCJE GIER I ZABAW NA ŚWIEŻYM POWIETRZU:
ZABAWA „MURARZ” - Spośród uczniów wybiera się jedną osobę, która będzie murarzem. Pozostali uczniowie ustawiają się na linii, a ich zadaniem jest na sygnał prowadzącego przedostać się na drugą stronę, pomiędzy słupkami wyznaczającymi teren murarza tak, aby nie zostać przez niego złapanym. Kogo murarz złapie ten również staje się murarzem. Wraz ze wzrastającą liczbą murarzy prowadzący nieznacznie powiększa teren przebiegu, przesuwając pachołek. Komu najdłużej uda się nie być złapanym przez murarza ten wygrywa i sam w następnej kolejce staje się pierwszym murarzem.
ZABAWA „LAWINA” - Z pośród wszystkich uczestników zabawy zostaje wybrana jedna osoba, której przykleja się czerwony kartonik. Pozostali uczestnicy stają na obszarze boiska w luźnym ustawieniu. Na znak nauczyciela, uczeń oznaczony kartonikiem zaczyna gonić pozostałych graczy, starając się któregoś dotknąć. W przypadku, kiedy osoba zostaje złapana, otrzymuje kartonik i pomaga łapać inne osoby. Jeśli któryś uczestnik zostanie złapany przez dowolne dziecko z kartonikiem, automatycznie sam dostaje kartonik i pomaga łapać inne osoby. Kolejną turę zabawy rozpoczyna osoba, która dała się złapać jako ostatnia.
ZABAWA „ŁAPANKA W DWU KOŁACH” – Uczniowie tworzą 2 koła zewnętrzne i wewnętrzne. Stojący w środku koła wykonuje szereg różnych ru¬chów, np. przysiady, skłony, skręty, wznosy kończyn lub ruchy złożone, np. pajacyki itp., które wszyscy wykonują, naśladując prowadzącego. W pewnej chwili prowadzący woła: „łap". Na to hasło uczestnicy koła wewnętrznego odwracają się biegną w stronę osoby za swoimi plecami i jak najszybciej starają się ich dotknąć. Ci jednak chronią się przed dotknięciem jakimś umówionym wcześniej ruchem. Wszyscy, którzy zostaną dotknięci przed wykonaniem ruchu, uważani są za złapanych. Chwytający zdobywają w ten sposób punkty. Wygrywa ze¬spół, który podczas ustalonej serii ruchów uzyskał większą liczbę punktów. Po każdej akcji chwytania następuje zmiana.
ZABAWA „NIETOPERZE I ĆMY” - Uczniowie tworzą duże koło. Spośród uczniów wybiera się jednego, który będzie nietoperzem i drugiego, który stanie się ćmą (w zależności od wielkości kółka, możesz wybrać kilka ciem). Ćmy stają w środku kółka, nietoperzowi zawiązujemy oczy. Celem gry jest złapanie ćmy przez nietoperza, który nie ma możliwości jej zobaczyć. Pozostali uczniowie trzymają się za ręce, tworząc bezpieczną barierę dla nietoperza i ćmy, chroniąc ich przed wypadnięciem z koła. Uczniowie poruszają się w prawą stronę. Nietoperz „echolokuje”, krzycząc nietoperz, nietoperz, nietoperz. Wtedy ćma musi krzyknąć ćma, ćma, ćma, tworząc echo dla nietoperza. Dźwięk ten jest wykorzystywany przez nietoperza do śledzenia ćmy w obrębie koła i w
efekcie zlokalizowania jej pozycji. Gra kończy się, gdy nietoperz złapie ćmę i wtedy wybierany jest nowy nietoperz i ćmy.
ZABAWA „WIEWIÓRKI, ORZECHY I ŻOŁĘDZIE” - Prowadzący wywołuje w pewnej kolejności wie¬wiórki, orzechy lub żołędzie. Wywołani opuszczają swoje trójki, aby zmienić miejsce. Z tej sytuacji stara się skorzystać ten uczestnik, który dotychczas nie miał swego miejsca. Jeżeli zdąży wejść do jednej z trójek, przybiera nazwę tego uczestnika, który trójkę opuścił. Zmiany powinny następować szybko. Można wywoływać jednocześnie dwie grupy. Nie należy jednak wywoływać wtedy, gdy nie uformowały się jeszcze trójki. Zabawę należy prowadzić krótko. Jeżeli zwiększymy odległości między trójkami, np.10—15 kroków, wówczas zabawa może mieć charakter zabawy bieżnej i ożywiającej.
GRA „ KAŁUŻA” - Zespoły 8-osobowe ustawiają się na obwodzie kół kałuży i chwytają się za ręce. Zespoły wirują po obwodzie swojego koła tak, aby go nie przekroczyć, przy czym gracze usiłują nawzajem wciągnąć się do kałuży. Wciągnięty otrzymuje punkt kar¬ny. Wygrywa ten, kto nic da się wciągnąć do kałuży. Koła mogą wirować w prawą lub w lewą stronę.
ZABAWA „ RAZ, DWA, TRZY BABAJAGA PATRZY” - Jedna osoba jest Babajagą, reszta dzieci stoi w wyznaczonym (linia) miejscu. Babajaga jest odwrócona tyłem i ma zakryte oczy swoimi rekami i powtarza słowa raz ,dwa, trzy, Babajaga patrzy. W tym czasie dzieci biegną w jej stronę. Babajaga po tych słowach odwraca się. Dzieci muszą w tym czasie zatrzymać się w miejscu, do którego dobiegły i się nie ruszać. Babajaga chodzi i patrzy, czy nikt się nie rusza (może też rozśmieszać nieruchomo stojące dzieci). Ten, kto się poruszy, idzie na początek (za linię), a reszta pozostaje na swoim miejscu.
Babajaga znów wypowiada słowa raz, dwa, trzy, babajaga patrzy. Ten, kto pierwszy dobiegnie do Babajagi wygrywa i zajmuje jej miejsce.
ZABAWA „BEREK” - luźna gromadka, wśród niej berek oznaczony szarfą. Berek stara się schwytać kogoś z uciekających, którzy rozbiegli się po całym polu. Gdy uda mu się kogoś dotknąć, wówczas dotknięty staje się berkiem i otrzymuje szarfę, którą przewiesza przez ramię i dopiero wtedy chwyta następnego. W ten sposób następuje ciągła zmiana berków. Pierwszym chwytanym nie może być poprzedni berek. Jeśli uczestnicy zatrzymują się umyślnie, tylko dlatego żeby zostać berkiem należy wyznaczać innych spośród tych, którzy wyróżnili się przestrzeganiem reguł zabawy.
GRA „ WYŚCIG NUMERKÓW” - Uczestnicy ustawieni w rzędach odliczają kolejno, uzyskując w ten sposób odpowiednie numery. Stojący na mecie wywołuje jeden z numerów. Na ten znak wybiega dana para, w której każdy z uczestników obiega swój rząd ku przodowi od strony zewnętrznej , aż okrąży cały rząd i wróci na opuszczone przez siebie miejsce. Ten, kto pierwszy wróci na miejsce, zdobywa dla swego zespołu jeden punkt. Następnie wywołane numery w podobny sposób zdobywa¬ją punkty, których suma decyduje o zwycięstwie rzędu.
ZABAWA „TUNEL” – Wyznaczona osoba otrzymuje piłkę, idzie do środka koła i stara się przetoczyć ją poza jego obręb przez luki zauważone pomiędzy innymi osobami. Tymczasem osoby stojące w rozkroku na obwodzie koła przez szybkie łączenie nóg zamykają drogę pił¬ce. Uczeń z piłką może stosować różne zwody i niespodziewane akcje. Na środek idzie ten, kto nie złączy nóg na czas i przepuści piłkę lub złączy nogi przedwcześnie czy niepotrzebnie.
