Dziecko powinno siedzieć, a jeszcze lepiej stać. Mokrą, zimną chusteczką (chłód powoduje dodatkowe obkurczenie naczyń krwionośnych, co zmniejsza krwawienie) obejmujemy nos dziecka i bardzo mocno uciskamy przez 2-3 minuty. Ucisk palcem wskazującym i kciukiem powinien być bardzo silny, pomimo protestów malucha. Uciśnięcie w ten sposób naruszonych naczyń krwionośnych odcina dopływ krwi i powoduje wytworzenie skrzepu "korkującego" uszkodzenie. Niekiedy zabieg taki należy powtórzyć kilka razy. Po zatamowaniu krwawienia delikatnie myjemy dziecko, potem osuszamy nozdrza i dbamy, aby przez minimum pół godziny nie dotykało noska. W wypadku suchego powietrza w domu korzystnie działa natłuszczanie przy pomocy pałeczki z watą przedsionka nosa maścią witaminową (do kupienia bez recepty). Powtarzające się krwawienia są wskazaniem do wizyty u lekarza. Zazwyczaj zleca on badania krzepliwości krwi (bardzo rzadko ujawniają się tu jakieś odchylenia) i konsultację laryngologa (najczęściej stwierdza on tylko prosty przerost plamki Kiesselbacha). Powszechną praktyką laryngologiczną jest przyżeganie splotu Kiesselbacha przy użyciu kwasu trójchlorooctowego (TCA) lub azotanu srebra (lapis). Niszczą one przerośnięte naczynia, ale te, niestety, często regenerują się. W rzadkich przypadkach konieczny jest drobny zabieg operacyjny (odwarstwienie błony śluzowej lub usunięcie jej fragmentu). Gdy krwawienie jest obfite i nie pomagają domowe sposoby, trzeba szukać pomocy w izbie przyjęć oddziału laryngologii, gdzie wykonywana jest tzw. tamponada przednia lub tylna nosa. Zabieg ten polega na wprowadzaniu warstw wyjałowionej tasiemki uciskających miejsce krwawienia. Pacjent po wykonaniu tamponady musi pozostać w szpitalu. Tampony usuwa się lub tylko zmienia, jeśli krwawienie jeszcze nie ustąpiło całkowicie, nie rzadziej niż co 2-3 dni. Należy też zwracać uwagę na bóle uszu po założeniu tamponady tylnej. Nierzadkim powikłaniem bowiem jest wówczas zapalenie ucha środkowego z powodu uniedrożnienia trąbek słuchowych. Po wszystkim warto poprosić pediatrę o wyrównanie ewentualnej niedokrwistości dziecka. Jeśli krwawienia się utrzymują przez dłuższy czas, to idź z dzieckiem do lekarza. Krwista wydzielina z nosa towarzyszy bowiem chorobom powodującym większą kruchość naczyń krwionośnych lub przebiegającym z zaburzeniami krzepnięcia krwi. Należą do nich między innymi: białaczki, hemofilia, niedobór płytek krwi, niedobory witamin (K i C), marskość i ostre schorzenia wątroby, uogólnione zakażenia, choroby serca i naczyń krwionośnych, choroby nerek (np. nadciśnienie tętnicze pochodzenia nerkowego, mocznica w niewydolności nerek). Krwisto-ropna wydzielina (z obu dziurek) występuje w kile wrodzonej, a jednostronna – w przypadku choroby zakaźnej, jaką jest błonica nosa. Krwotoki towarzyszą też łagodnym lub złośliwym miejscowym nowotworom nosa (polipy, włókniaki, mięsaki).
