Sposoby leczenia - przerost migdałka gardłowego jest w wieku dziecięcym częsty i ma dużą tendencję do samoistnego ustępowania. W przypadkach miernego przerostu i objawów o niewielkim nasileniu interwencja nie jest potrzebna. Przed decyzją o leczeniu chirurgicznym podejmuje się obecnie próby leczenia zachowawczego z zastosowaniem:
- glikokortykosteroidów donosowych (pomimo dobrych wyników w krótkim czasie obserwacji nadal nie ustalono optymalnego czas uleczenia
- glikokortykosteroidami, trwałości wyników w długim czasie obserwacji oraz minimalnej dawki efektywnej tych leków),
leczenia immunostymulacyjnego.
Leczenie chirurgiczne:
- usunięcie migdałka gardłowego (adenoidektomia): wskazaniem do takiego leczenia jest znaczne ograniczenie drożności części nosowej gardła powodujące istotne utrudnienie oddychania przez nos i/lub zespół bezdechów sennych, średniego stopnia ograniczenie drożności nosa przy przetrwałych objawach, nawracające i przewlekłe zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych, wysiękowe zapalenie ucha środkowego (dzieci powyżej 4. rż.), twarz adenoidalna i wady zgryzu
- usunięcie migdałków podniebiennych (tonsylektomia): przy objawach zespołu zaburzeń oddychania w czasie snu, nawracających zapaleniach migdałków podniebiennych o potwierdzonej etiologii paciorkowcowej lub przebytych powikłaniach anginy paciorkowcowej (najczęściej naciek, ropień około migdałkowy).
Adenoidektomia z tonsylektomią są metodą leczenia chirurgicznego z wyboru w OSAS skutkującą poprawą zachowania i funkcji poznawczych, parametrów jakości życia, masy ciała i wzrostu w ok. 90% przypadków.
Aby uniknąć zachorowania Ograniczyć narażenie na infekcje górnych dróg oddechowych oraz ekspozycję na dym tytoniowy.
