W najlżejszej formie dziecko ma brzydkie pismo. Wraz z nasileniem się zaburzenia pismo jest prawie niemożliwe do odczytania. Przypuszcza się, że dysgrafia może mieć związek z mikrouszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego bądź zaburzeniami ośrodkowych funkcji wzrokowych i słuchowych. Jej skutki może ograniczać ćwiczenie koordynacji ruchowej. Dysgrafia u dziecka to często diagnozowany problem. Dysgraficy mogą pisać czytelnie, lecz aby to uzyskać, muszą robić to bardzo wolno lub stawiając maleńkie literki. Bywa, że wracają do pisma drukowanego i wtedy mieszają wielkie litery z małymi. Często kompozycje literowe są nieregularne, pismo nie mieści się w linijkach, a długopis trzymany jest kurczowo. Samodzielne pisanie w zeszycie sprawia dzieciom z dysgrafią dużą trudność. Powodem są kłopoty z jednoczesną synchronizacją pamięci, uwagi, zdolności motorycznych czy zdolności językowych.
Uczeń z dysgrafią często może zapominać, co chciał wyrazić, stąd może unikać aktywnego udziału w lekcji, zapominać o pracach domowych, mieć trudności z koncentracją w czasie lekcji. Dzieci z dysgrafią często są inteligentne, doskonale czytają, niestety trudności w pisaniu mogą zaniżać ich samoocenę, a tym samym utrudniać rozwinięcie się wielu zdolności
http://wylecz.to/pl/dziecko/choroby-i-dolegliwosci/dysgrafia-u-dziecka.html# poniekąd też mam dysgrafię.